Στο ιατρείο παρέχεται, κατόπιν ραντεβού, επιστημονικά άρτια ψυχιατρική εκτίμηση, διάγνωση και ολιστική αντιμετώπιση όλου του φάσματος των ψυχικών διαταραχών και ψυχολογικών συμπτωμάτων της ενήλικης ζωής.
Η διάγνωση είναι συνήθως εφικτό να τεθεί στην πρώτη κιόλας συνεδρία, όμως σε πιο σύνθετες περιπτώσεις ο καθορισμός της διάγνωσης μπορεί να χρειαστεί περισσότερες από μία συναντήσεις καθώς οι απαιτήσεις της συνέντευξης ποικίλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα και τον τύπο του προβλήματος.
Η αρχική συνεδρία διαρκεί συνήθως 60 με 90 λεπτά, αλλά μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο, όταν το επιβάλλει η ανάγκη πληρέστερης διερεύνησης ενός περιστατικού. Αρκετά συχνά κρίνεται αναγκαία η χρήση ειδικών ερωτηματολογίων ή ακόμη και η λήψη πληροφοριών από το περιβάλλον του ασθενή όπως από κάποιον συγγενή, φίλο ή άλλους. Επίσης ορισμένες φορές, κυρίως για λόγους διαφορικής διάγνωσης, μπορεί να κριθεί αναγκαίος ο περαιτέρω εργαστηριακός ἠ απεικονιστικός έλεγχος, σε συνδυασμό πάντοτε με ενδελεχή σωματική εξέταση και λήψη σχετικού ιστορικού.
Η ψυχιατρική συνέντευξη αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο που διαθέτει ο κλινικός γιατρός προκειμένου να οδηγηθεί στη διάγνωση της ψυχικής διαταραχής. Κατά τη διάρκεια της ψυχιατρικής συνέντευξης λαμβάνονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου να τεθεί η διάγνωση ενώ ταυτόχρονα οικοδομείται η θεραπευτική σχέση ιατρού-ασθενούς με απώτερο σκοπό την αποτελεσματική θεραπεία. Ο ψυχίατρος πρέπει να διαθέτει όλες τις απαραίτητες δεξιότητες ώστε να εξασφαλίζει άμεσα ένα πλαίσιο ασφαλείας στη βάση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και του αλληλοσεβασμού. Για το λόγο αυτό ένα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης του ψυχιάτρου αφορά στην ανάπτυξη ειδικών και εκλεπτυσμένων τεχνικών ώστε να μάθει να ακούει τον ασθενή, να παρατηρεί και να ερμηνεύει τη συμπεριφορά του.
Όπως και στις υπόλοιπες ιατρικές ειδικότητες, η διαγνωστική δεξιότητα αυξάνει με τη γνώση και την εμπειρία. Η έλλειψη κλινικής εμπειρίας, σωστής τεχνικής και επιστημονικής κατάρτισης, ειδικά στον τομέα της ψυχιατρικής, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε λάθος διαγνωστικά συμπεράσματα και κατά συνέπεια σε αποτυχημένη θεραπευτική προσέγγιση.
Η διαγνωστική ακρίβεια βελτιστοποιείται με τη χρήση ειδικών ερωτηματολογίων και εργαλείων αξιολόγησης, ενώ στηρίζεται στα δύο κύρια διαγνωστικά εγχειρίδια – στο DSM 5 ( Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, που εκδίδεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, APA) και στο ICD-11 (Διεθνής Ταξινόμηση Ασθενειών και Συναφών Προβλημάτων Υγείας που εκδίδεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, WHO).
Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν τη λήψη μιας διάγνωσης χρήσιμη και καθησυχαστική καθώς προσφέρει ένα βαθύτερο πλαίσιο κατανόησης και συγκεκριμένες επιλογές αντιμετώπισης. Πρέπει εδώ να τονιστεί ότι η διάγνωση στον τομέα της ψυχικής υγείας δεν αποτελεί ”ταμπέλα”, αλλά είναι ένας χρήσιμος τρόπος για να κατανοηθεί το πρόβλημα ενός ατόμου και να ανοιχτεί ο δρόμος για τη λήψη βοήθειας.
